टपटपणाऱ्या आवाजावर
आठवणी पुन्हा बहरतात
वय विसरायला लावून
पुन्हा वेडं बनवतात
पावसाची ती जोराची सर
एकटी कधीच येत नाही
ओंजळभर आठवणी
सांडल्या शिवाय जात नाही
आठवणी कधीकधी
पावसा सारख्या वागतात
जाता जाता मनामधे
हलका ओलावा सोडून जातात
बऱ्याचदा याच आठवणी
मुसळधार बरसतात
ओक्साबोक्षी आक्रंदिले तरी
नुसतीच डबकी साचतात
वाट तुझी पाहताना
हमखास तो आधी येतो
आठवणींच्या झोक्यावर
तुला संगे घेऊन येतो
आजही खिडकीतून बाहेर
एकटक पहावसं वाटतं
तू नसलीस तरी
पावसाला निरखावसं वाटतं
पावसाची वाट पाहताना
नेत्र नभाकडे लागतात
तुझी वाट पाहताना
आठवणी दाटून येतात
आठवणींची एक गंमत असते
हृदय आधी नेत्र नंतर ओले होतात
पावसातल्या आठवणींमधे
अासवं पावसात वाहून जातात
आठवणीतली जळमटं
पावसानं धुता येत नाहीत
पावसाच्या आठवणी
विसरून विसरता येत नाहीत
~संदीप कुलकर्णी
